AGRI_CULTURE

agri_culture, bu ilk baskısında, gündelik yaşamda veya “Dünya Gezegeni” adı verilen yanan kolektif mülkte tarım ve çeşitlilik siyaseti sorununu gündeme getiriyor. Son altı ayda 10 ́a 10 metrelik bir tarlaya buğday ekmek için yola çıktık. Bu döngüdeki yolculuğa farklı öğrenci grupları, çiftçiler, bahçıvanlar, bir biyolog ve bir tarlada atölye çalışmalarına ve çok sesli sohbetlere katılan diğer sanatçılar eşlik ediyor. Alışılmadık bir buğday tarlası ekerek kişinin kendi ekimine ilişkin tek boyutlu görüşe meydan okumak, vücut kendini toparlayıp esnerken ve alev karşısında ellerini uzatırken, emeği, tarımsal toksik maddeleri, tedarik zincirlerini, krizi, gıdayı ve insan olmayan bedenlerin döngülerini politik olarak sorgulamanın bir yoludur. Bu bu sayıda, türler arasında gelecekteki sosyal dengeye ve aynı anda kışkırtıcı bir bahçe haline gelen bir alanın sınırlarına olası tepkiler olarak etkili bir şekilde ortaya çıkan kişisel ve kolektif performatif eylemler için bir alan inşa ediyoruz.

Büyük tekstil endüstrilerini, yarı kentsel tarım alanlarını, farklı coğrafi kökenlere sahip nesilleri ve farklı sosyal grup işçi kooperatiflerini birleştiren bir semt olan Favoriten’deki Zukunftshof’un yeşil alanında, buğdayı; acımasız kapitalizmin bir araya getirdiği ve aynı zamanda yabancılaştırdığı halk kitleleri için bir sembol olarak kırılgan ve bir o kadar da yok edilemez görünümünde bırakır. Hangi bölgeler büyük buğday stokları hasat edip elinde bulunduruyor ve hangi ülkeler bunları satın alabilecek? Bu, küresel bir tartışmada akustik alanın bir başka yankısıdır. Tarımın mevcut durumu, büyük toprak sahiplerinin eleştirel olmayan tavrıyla bizi karşı karşıya getirir. Öte yandan, hasat ettikleri besin maddelerinden ayrılan çiftçiler, hem gıdadan hem de kendi yönettikleri hayattan mahrum kalmaktadır.

agri_culture genişletilmiş bahçe ve saman forumunda yaşayan, geçmiş kültürün kalıntılarının bir başka akustik katmanı haline gelen bir programdır: sonbahar ve zaman döngüleri, buğday ile canlılar, organik ve inorganik arasında bir ara alandır. Yerleşik sanatsal deneyimin kalıntıları/esasları üzerine sanatçılar ve mimarlar tarafından yapılan müdahaleler, performanslar ve okumalarla, bu mekanın içi ve dışıyla ilgili çeşitli ilişkisel taktikler sunuluyor. Bu da bizi bölgenin mikro kısımlarını ve aynı zamanda peyzajın jeoestetiği, gelecekteki çalışmalar, alışılmamış ekim alanları ve toprak, madde, kötü bitkiler, böcekler ve insan emeği arasındaki bağlantıların makro bir kampüsü üzerinde düşünmeye davet ediyor.