OIKOS: ‘THE HOUSE’

Eski Yunanca’da ‘ev’ anlamına gelen oikos kelimesi, ekonomi (oikonomia) ve ekoloji (oekologie) kelimelerinin ortak kökenidir. Doğa bizim evimizdir, köken olarak ‘ev bilimi’ anlamına gelen ekoloji kelimesinin işaret ettiği gibi. Ekonomi, sözlük anlamıyla ‘evin idaresi’ anlamına geldiği halde, temizlik, yemek yapmak, çocuk bakmak gibi aktiviteler üretim döngüsünden dışlanarak, kadınsılaştırılmış görevler olarak algılanır. Aynı şekilde, sokaklarımızı temizleyen, bina inşa eden, marketlerde çalışan, çöplerimizi ayrıştıran, hasta ve yaşlılarımıza bakan, kısacası temel ve hayati ihtiyaçlarımızı karşılayan işçiler de emek hiyerarşisinin en alt katmanında görülür. Kısacası ekonomik sistemin temelini oluşturan işçilerin hayati gereksinimlerini karşılayan bakım işleri, ev/oikos’un temsil ettiği özel alanla sınırlandırılarak, değersizleştirilir.

Kapitalist ekonomi, bedenin temel gereksinimlerini karşılamanın yanı sıra, sevgi, ilgi, özen gibi duygusal ihtiyacı da karşılayan ‘bakım’ kavramına karşı ilgisizdir. Oysa ki kişisel bakım, çevre ve iklim hassasiyeti, ve de toplumsal duyarlılık biyolojik ve psikolojik sağlığımızı korumak için birlikte düşünülmelidir.

Performans, workshop, enstelasyon, çizim ve video çalışmalarından oluşan Oikos / Ev sergisi, ekonomik ve ekolojik alanda bakım kavramının dışlanmasından kaynaklanan sömürücü koşullara odaklanıyor. Bu sanatsal müdahelelerle, yerinden edilme, görünmez ve hayati emek ve de insan ve insan-ötesi topluluklara karsi duyarlılık ve özene dikkat çekmeyi amaçlıyoruz.

Ekonomi ve ekolojinin arasında kurulan etimolojik bağin ‘ev’ olması çok anlamlı. Ekonomik eşitsizlik ve sömürüden etkilenenlerle ekolojik yıkımın birincil kurbanları aynı özneler: Yerliler, göçmenler, çiftçiler, kadınlar, çocuklar, yaşlılar, mülteciler, yoksullar, işçiler, bitkiler, ağaclar, hayvanlar, denizler, ormanlar ve madenler. Kitlesel üretkenliğin vahşi talepleri evimizin üzerinde yıkıcı etkilere yol açıyor ve onu korumak için daha fazla itina ve özene ihtiyacımız var.