Bu yazının laptopa yazılması, verilerin akmaya devam etmesi, evlerimizin ısınması, anıtlarımızın, evlerimizin ve sanayilerimizin inşaası (veya yıkılması) ve refahımızın artması için emek veren kimdir? Küresel madde ve enerji tedarik zincirleri ağı, neden olduğu sürekli vahşetlerle yüz yüze gelerek yeniden düzenlenmelidir. Ayrıntıları ve aynı zamanda küresel bağlantıları düşünen sergi, sömürünün karmaşık bağlantılarına daha yakından bakıyor.

İŞİ KİM YERİNE GETİRİYOR?

Bazıları için iş, özellikle ve paradoksal bir şekilde, çevreleri bu süreçte yok edilen işçiler için hayatta kalmanın tek yolu olan sömürücü emektir. Sömürü, kalıcı sömürge ilişkileri ve sürdürebilir hiyerarşiler inşa etmiştir. ‘Biz’ nasıl günümüzdeki ırkçılıkların, cinsiyetçiliklerin ve bunların zehirli anlatılarının arasında, insan-ötesi emeği düşünebiliriz? Suyun, kayaların, arıların, ağaçların ve kuşların faillikleri olmadan yapılacak hiçbir şey kalmaz. İnsanlar taşları taşır, ama taşlar ağırlık taşır. Hangi taşlar, kimin taşları, kim tarafından taşındı? Ve kimin ciğerlerine tükürükle karışmış bir toz tortusu olarak gelirler? Kuşlar, böcekler ve ağaçlar, ağaçlandırmayı, toprak kazılıp sömürüldükten sonra yaparlar. İnsan-ötesi topluluklar sömürülen topraklarda nasıl bir araya gelecek?

KİM TOPLULUĞA AİTTİR?

Maddeyi takip etmek, maddenin takipçilerini takip etmek ve onların dertleriyle bir süre kalmak, sömürülen alanların ortasında (ücretsiz) özen, sevgi ve muazzam radikal dayanıklılık çalışması gibi şaşırtıcı doğakültürlerine yol açabilir. Nakışlar, kayıp habitatı belgelerken ortak üretimleri, bir araya gelmeyi ve hüzün ve sevinç hikayelerinin değiş tokuşunu mümkün kılıyor. Resimler, evlerin özenle seçilmiş renklerini, daha fazla işletme ve yer açmak için yıkılmalarından önce koruyor. Radikal dayanıklılık ve hazzın tanıklıkları beklenmedik yerlerde, güvencesiz şifa emeğiyle birlikte ortaya çıkabilir.

Yıkılmış ve zarar görmüş dünyalarla ilgili bu sergi, daha fazla kullanılabilir malzeme çıkarmak için maddenin nasıl sömürüldüğüne, taşındığına, ezildiğine, doğrandığına ve kullanıldığına göz atıyor. Buradan uzakta yaşayanların yararı için sürekli biçim değiştiren insan-ötesi taş işçiliği topluluklarının karmaşık ekolojilerine yanıt vermenin yollarını düşünmek ve paylaşmak için bir alan açmaktadır.

Sergi, Viyana Güzel Sanatlar Akademisi’nden Karin Reisinger’in, “İki maden dağı: Feminist Ekolojilerin mekansal pratikleri” adlı araştırma projesine tekabül ediyor.

Exhibition contributors: Rehema Chachage, Lisa Hinterreithner, Karin Hojak-Talaber, Sepideh Karami, Dariia Kuzmych, Sara Lanner, Ernst Logar, Malmnedles / Handarbetscafé Gällviare-Malmberget, Katarina Pirak Sikku, Alexander Rynéus & Per Bifrost, Asha Sumra, Miriam Vikman

Production support: Mo Hartmann, Halina Rahdjian, Ilvy Reisinger